Ujiti lulet Liri!

Nga t´ia nis kësaj here?...E kisha menduar krejt ndryshe urimin e sivjem për festat e fundvitit. Pata shpresuar shumë se ti do të ktheheshe sivjet. Më i rritur, mbase tamam burrë do bëheshe... Po dora më dridhet, edhe lapsi në mes gishtrinjve. Më dridhen buzët, e vrej se po ligshtohem pa ndalë.

Me të thanë që kjo më ngjet sa herë të kujtoj ty më duket e panjerëzishme. Po ku ka nënë që s´kujton bijtë e bijat e saja. Ku ka nënë që në këto festa nuk don ti ketë bijtë dhe bijat e saja në sofrën e shpisë?..

Po këto janë dëshirat e mia Liri, dëshirat e çdo nëne, motre, vëllai...Ndoshta po presim kot, po hajt, edhe sivjet po ta ruaj vendin tënd në sofër...

Dhe kur çastet e fundit do ti lënë vend ditës së re të vitit të ri atëherë edhe unë si gjithnjë këto 11 vitet e fundit do të lutem për ty dhe gjithë të tjerët që s´ua dijmë gjurmët. Ishalla sivjet, bile të vdekur po na i kthejnë!

Heu Liri, kush e kishte menduar se kishe me u gëzua edhe të vdekur me të gjetë e më të qajtë si të vdekur!

Më fal Liri, po sonte nuk do të flas shumë, se janë çue peshë do lugetër kundër Kosovës dhe kundër gjithë atyre që rrokën armët për të mbrojtur lirinë e shpisë së vet. Shtihen si engjuj e paqedashës për t´ja bërë varrin të urtit, i cili  s´pati kah të shtyhet më tej dhe atëherë kur u mbështet për muri si thonë dy duar për një kokë...

Më fal Liri, por urimin s´po e shkruaj as nuk po e nis as kësaj here. Po fik dritat dhe po bëhme një me terrin e këtij funddhjetori tmerrësisht të ftohtë.

Po vrej se po ligshtohem pa ndalë e viti që po vjen s´di a më gjen. Nëqoftëse nuk do të jen tharë kur të kthehesh ujiti lulet Liri!/shs/dhjetor 2010.

ZGJIM ME MEND

Të dielën, më 3 tetor, bëhen 20 vite nga dita kur Gjermania Perëndimore dhe Gjermania Lindore u bashkuan në një vend. Ribashkimi i Gjermanisë është përshkruar dhe vlerësuar si ngjarje pozitive dhe e suksesshme por që është shoqëruar edhe me vështirësi.

Për 40 vite me radhë, të dy vendet jetonin me rregullime të ndryshme shtetërore. Shembja e murit të Berlinit i parapriu ribashkimit gjerman dhe u shndërrua pastaj në ideal për njerëz dhe popuj të ndarë padrejtësisht e me dhunë.

Kështu ishte edhe me shqiptarët: të ndarë padrejtësisht në gjithë Ballkanin! Kjo lloj ndarje është zbutur ca me pavarësimin e Kosovës por bashkimi i shqiptarëve në një shtet të vetëm vazhdon të mbetet temë e idealistëve të cilët ngrejnë zërin guximshëm për një Shqipëri natyrale. Nuk më ka rënë të dëgjoj ndonjë politikan zyrtar as në Shqipëri e as në Kosovë ta ketë ngre këtë çështje kombëtare ashtu siç nuk më ka rënë të lexoj dikund se ndonjë parti politike në të dy kuvendet në Tiranë dhe Prishtinë që ta kenë vënë në programet e tyre partiake edhe çështjen e bashkimit të kombit shqiptar! Ndërkohë që gojët i kanë plot me synime për integrime në UE e të ngjashme!

Para 21 vitesh ishte zor të besohej që muri i Berlinit do të binte. Zor e kishin ta besonin edhe vet ndërtuesit, por ai mur u rrëxua; e rrëxuan njerëzit liridashës, duke gëzuar mbështetje nga institucionet e veta qendrore por edhe nga faktorët relevant ndërkombëtar...dhe me 3 tetor 1990 erdhi dita e madhe e gjermanve: Ribashkimi!
Mbaj mend që shembja e murit të Berlinit i dha fuqi idealeve dhe ëndrrave të shqiptarve për bashkim kombëtar.Këto ëndrra ende vazhdojnë. E nëse ëndrrat shihen vetëm në gjumë atëherë koha është për Zgjim dhe atë zgjim me mend./ 20101001/Shuquri Sejdijaj.