E kisha menduar se do të jetë ditë e mërzitshme ndaj këto
ditët e para të papunësisë dua ti kaloj gjoja se jam në pushim vjetor. Thonë se
kyl loj trajtimi ndihmon. Mbase duhet të jetë kështu. Por nëse dita e mirë
shihet në mëngjes atëherë kjo nuk vlen për Suedinë. Mund të jetë shumë e bukur
në mëngjes e të prishet keq më pastaj, dhe viceversa.
Në ditën e parë të papunësisë është rregull të lajmrohesh në
një nga zyrat për ndërmjetësim pune. Gruaja më thot të shkoj më herët për të
zënë re. E dëgjova.
Një çerek në dhjetë jam para dyerve të Zyrës për punë. Rendi
i pritjes kishte filluar të bëhet dhe zgjatej me kalimin e kohës. Numrova
njerëzit para meje, pesë veta, unë isha i gjashti në radhë.
Fiks në ora dhjetë hapet porta. Për çudi këtu në Skärholmen
nuk kishte aparat për të shkëputë nr e radhës. Por secili regjistronte emrin
personal.Thashë se do të vinte rendi shpejt. Disa nëpunës hyjnë e dalin,
shkojnë pranë banakut ku qëndronte regjistri i vizitorëve të sotëm. Merrnin nga
një person dhe zhdukeshin në dhomat prapa kthinës së pritjes.
Rreth orës
11-të thirret emri im. Ngritem dhe ia zgjas dorën një zonje që tashmë e mbante
dorën të zgjatur drejt meje. Hyjmë në zyrë. Ia diktoj emrin dhe të
dhënat e mija personale, profesionin, stazhin e punës etj. Kompjuteri i ndalon.
Bën një ristart, e njejta gjë. Edhe një ristart. Ka bërë disa shënime fillestare.
E di ti më drejtohet zonja. Ti duhet të ishe regjistruar te
zyra për punë nga kultura! Po të regjistroj pjesërisht këtu e pastaj vazhdon me
zyrën për profesione kulture. Mirë, i them unë, megjithëse në mendje më është
ngulitë ideja se kjo zonja sikur nuk e zotëron sa duhet zanatin e saj.
Paraqitja te zyra për punë nga fusha e kulturës më duket krejt normale por edhe
nga këtu do të duhej bërë lidhja. Shikoje edhe një herë, kërkoj prej saj, mos
ka mbetë diçka që është shmangë gjatë regjistrimit. Doli se shumë gjëra kishin
mbetur të zbrazta. I plotësuam por jo të gjitha. Pjesa tjetër i takon sesionit
të ardhshëm…