måndag 1 juli 2013

Dita e parë si i papunë

E kisha menduar se do të jetë ditë e mërzitshme ndaj këto ditët e para të papunësisë dua ti kaloj gjoja se jam në pushim vjetor. Thonë se kyl loj trajtimi ndihmon. Mbase duhet të jetë kështu. Por nëse dita e mirë shihet në mëngjes atëherë kjo nuk vlen për Suedinë. Mund të jetë shumë e bukur në mëngjes e të prishet keq më pastaj, dhe viceversa.

Në ditën e parë të papunësisë është rregull të lajmrohesh në një nga zyrat për ndërmjetësim pune. Gruaja më thot të shkoj më herët për të zënë re. E dëgjova.

Një çerek në dhjetë jam para dyerve të Zyrës për punë. Rendi i pritjes kishte filluar të bëhet dhe zgjatej me kalimin e kohës. Numrova njerëzit para meje, pesë veta, unë isha i gjashti në radhë.

Fiks në ora dhjetë hapet porta. Për çudi këtu në Skärholmen nuk kishte aparat për të shkëputë nr e radhës. Por secili regjistronte emrin personal.Thashë se do të vinte rendi shpejt. Disa nëpunës hyjnë e dalin, shkojnë pranë banakut ku qëndronte regjistri i vizitorëve të sotëm. Merrnin nga një person dhe zhdukeshin në dhomat prapa kthinës së pritjes.

Rreth orës 11-të thirret emri im. Ngritem dhe ia zgjas dorën një zonje që tashmë e mbante dorën të zgjatur drejt meje. Hyjmë në zyrë. Ia diktoj emrin dhe të dhënat e mija personale, profesionin, stazhin e punës etj. Kompjuteri i ndalon. Bën një ristart, e njejta gjë. Edhe një ristart. Ka bërë disa shënime fillestare.


E di ti më drejtohet zonja. Ti duhet të ishe regjistruar te zyra për punë nga kultura! Po të regjistroj pjesërisht këtu e pastaj vazhdon me zyrën për profesione kulture. Mirë, i them unë, megjithëse në mendje më është ngulitë ideja se kjo zonja sikur nuk e zotëron sa duhet zanatin e saj. Paraqitja te zyra për punë nga fusha e kulturës më duket krejt normale por edhe nga këtu do të duhej bërë lidhja. Shikoje edhe një herë, kërkoj prej saj, mos ka mbetë diçka që është shmangë gjatë regjistrimit. Doli se shumë gjëra kishin mbetur të zbrazta. I plotësuam por jo të gjitha. Pjesa tjetër i takon sesionit të ardhshëm…